Servet-i Fünûn (Edebiyat-ı Cedide) Döneminde Tenkit (Eleştiri)

Türk edebiyatında Tanzimat'la başlayan "eski-yeni" tartışması, tenkit türünün gelişmesine katkı yapmıştır. Servet-i Fünuncular öncekilerin tenkit anlayışını kusurlu bularak yeni bir tenkit anlayışı geliştirmek istemişlerdir. Batı tarzında tenkitler yazmışlardır. Tenkide edebî bir tür niteliği kazandırmışlardır. Servet-i Fünuncular kendilerine yöneltilen eleştirileri cevaplamak, kendi edebiyat anlayışlarını açıklayıp tanıtmak,Batı edebiyatı hakkında değerlendirmeler yaparak edebî akımlar hakkında bilgi vermek amacıyla edebî tenkitler kaleme almışlardır.

• Servet-i Fünun Dönemi'nde edebiyat ve sanat tartışmaları daha çok, "Dekadanlık, Batı taklitçiliği, dilin ağır olması, halktan kopuk bir edebiyat oluşması" gibi noktalarda yoğunlaşmıştır.
• Servet-i Fünuncular, edebiyatı estetik bir varlık olarak ele almışlar; tenkit yazılarında "estetik, edebiyat, edebî zevk" gibi konulara değinmişlerdir. Ancak eser ve yazar tenkidinde zayıf kalmışlar; sanatçının hayatı, çevre koşulları gibi, eserin dışındaki konularla da ilgilenmişlerdir.
• Yazarla ilgili kişisel izlenimlerini gizlememişlerdir.
• Arapça ve Farsçayı, Türkçenin kaynakları arasında görmeleri, dil ve üsluplarını anlaşılmaz hâle getirmiştir.
• Tenkit anlayışlarında bir birlik oluşturamamışlardır.